เมื่อประมาณพุทธศักราช 2432 ภายหลังที่ไทยได้เสียดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงให้แก่ฝรั่งเศสแล้ว มีคนลาวอพยพมาทางภาคอีสานเป็นจำนวนมาก และคนภายในก็อพยพเลือกถิ่นที่อยู่ใหม่โดยทั่วไป ได้มีนายทิม วงศ์คำขาว เป็นหัวหน้าพรรคพวกอพยพมาจากบ้านถิ่น (อาฮาม) ซึ่งอยู่ทางทิศเหนือห่างประมาณ 3 กิโลเมตร มาตั้งหมู่บ้านใหม่ชื่อว่า "บ้านป่าติ้ว" มีพวกติดตามมาด้วยประมาณ 10 ครอบครัว จำนวนคนประมาณ 40 คนเศษ เพราะเห็นว่าเป็นชัยภูมิเหมาะแก่การเพาะปลูก มีหนองน้ำใกล้เคียง มีสัตว์ป่านานาชนิดมากมาย อยู่มาประมาณ 6 - 7 ปี มีคนอพยพมาเพิ่มอีกประมาณ 30 ครอบครัว จำนวนคนเพิ่มขึ้นเป็น 250 คน

ครั้นต่อมาถึงปีพุทธศักราช 2476 หลังจากตั้งหมู่บ้านมาได้ประมาณ 40 ปี กรมทางหลวงแผ่นดินได้ตัดถนนเชื่อมระหว่างอำเภอยโสธร ถึงอำเภออำนาจเจริญ และอำเภอเขมราฐ ผ่านหมู่บ้านป่าติ้ว ชื่อถนน "อรุณประเสริฐ" พระอุปัชฌาย์บุญมา เจ้าอาวาสวัดบ้านป่าติ้วเก่า ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศใต้ของหมู่บ้านใหม่ พิจารณาเห็นว่าหมู่บ้านนี้เป็นที่อับไม่มีทางที่จะเจริญได้ จึงชักชวนราษฎรบ้านป่าติ้วเก่า อพยพมาอยู่สมทบและได้สร้างวัดขึ้นใหม่ชื่อว่า "วัดโพธาบัลลังก์" (วัดป่าสุริยาลัย) ตั้งแต่นั้นมาหมู่บ้านนี้ ก็ขยายใหญ่ขึ้น มีคนจีนเข้ามาตั้งร้านค้าขาย 2 ราย มีความร่ำรวย คนไทยเห็นเป็นตัวอย่างก็ตั้งร้านค้าขายขึ้นบ้าง ชั่วระยะไม่นานก็มีถึง 20 - 30 คูหา เนื่องจากหมู่บ้านนี้เป็นจุดศูนย์กลางหมู่บ้านอื่น ๆ และทางคมนาคมสะดวก จึงเกิดเป็นศูนย์การค้าขายย่อย ๆ จนเป็นที่รู้จักกันทั่วไป และมีความเจริญขึ้นมาเรื่อย ๆ ทางราชการได้ตั้งเป็นหมู่ที่ 4 ตำบลโพธิ์ไทร อยู่ในความปกครองของอำเภอคำเขื่อนแก้ว จังหวัดอุบลราชธานี ห่างจากตัวอำเภอประมาณ 3 กิโลเมตร การไปติดต่อกับอำเภอต้องเดินเท้าหรือเกวียน หรือถ้าหากจะโดยสารรถยนต์ก็ต้องเดินทางไปที่อำเภอยโสธรก่อน แล้วจึงต่อไปยังอำเภอคำเขือนแก้ว ราษฎรได้รับความลำบากเป็นอย่างยิ่ง